Relatie met het werk

Romuald is bediende, hij heeft een zware burn out en herstel achter de rug: 
Ik kom goed overeen
met de meeste collega's.
Sommigen zijn zelfs vrienden geworden.
Op Facebook vroegen ze dan
hoe het met ging,
maar ik negeerde hen compleet.
Ik wilde geen contact meer
met iemand van het werk.

Linda, heeft twee jaar geleden een burn out gekregen, ze zoekt nog naar oplossingen:
In het begin had ik nog veel contact
met de collega's
en ik heb dan ook nog een tijdje
geprobeerd om van thuis uit te werken.
Totaal fout.
En dan zei de collega ook:
Maar ik heb een oplossing voor jou.
We kunnen je ook medisch ontslag geven
en dan dacht ik,
ik kan nu niet
op de werkloosheid gaan staan
en trajecten volgen en werk zoeken,
ineens...
En ik zei: Dat kun je mij niet aandoen.
Ik ben gewoon ziek.

Isabelle Hansez, professor Arbeidspsychologie aan de Universiteit van Luik:
We hebben zes weken sessies
waarin we over het werk praten.
Dan vragen we hoe ze zich daar voelen.
In de volgende weken
moeten we de patiënt stilaan
naar een oplossing sturen,
als ze weer aan het werk willen.
We denken dus samen met de patiënt na
over een oplossing,
over een aanpassing van het werk.
Die moet hij dan aannemen
om weer aan het werk te kunnen gaan.

Len, werkte als journalist toen hij een burn out kreeg, hij wil zijn ervaring delen om andere mensen te wijzen op de impact van een burn out:
Het is ook ongeveer
na een maand, anderhalve maand,
dat ik pas met mijn werk
heb afgesproken.
Ik was misschien ook wel wat bang
om dat daar te gaan uitleggen,
maar ik wilde het ook gewoon
goed kunnen uitleggen tegenover hen.
Maar ik moet wel zeggen
dat dat ook wel goed gegaan is eigenlijk
en ook op een respectvolle
en begripvolle manier,
dat ze wilden luisteren naar mij
en naar wat er is fout gelopen,
zonder al direct te gaan praten
over veranderingen
of 'hoe gaan we dat oplossen'
of 'wat moeten wij doen' of wat dan ook.

Het ging eigenlijk gewoon echt
over wat mij is overkomen
en hoe ik me daarbij gevoeld heb.

Gerrit Van de Mosselaer is teamcoördinator bij de FOD Sociale Zekerheid. Vanuit zijn ervaringen binnen zijn team, geeft hij een concrete visie op de problematiek van stress en burn out op het werk:
Zoals ik het zelf ervaar,
is het inderdaad ook wel
jezelf soms kwetsbaar op durven stellen
en zelf het voorbeeld geven
daarin ook wel, lead by example
om te zeggen: Ja oké, iedereen is mens,
iedereen ervaart stressmomenten,
iedereen is gemotiveerd,
in de meerderheid van de gevallen,
om zijn werk goed te doen.
En proberen op die manier
op een level playing field te komen
met je medewerkers, waarin ze zich
enerzijds kwetsbaar durven opstellen,
durven die kwetsbaarheid te tonen,
ze bespreekbaar te maken,
om dan samen te gaan bekijken:
Hoe kunnen we daaruit geraken?
Hoe kunnen we een oplossing vinden
om dat te vermijden in de toekomst?

Marijke, is bediende, zij merkte dat er iets met haar aan de hand was. Het bleken stressgevoelens te zijn die haar richting een Burn out duwden:
Dan heb ik eerst een goed gesprek gehad
nog eens met mijn verantwoordelijke.
Toen vloeiden de tranen bij mij ook nog,
omdat ik zoiets had van:
ik ben ermee bezig, dus...
Maar ik zit nog wel...
Ja, dat is zo dat toegeven
dat je job,
hoe graag je die ook doet,
dat de motivatie weg is.